Seyyid Kutub’un (Allah’ın rahmeti onun üzerine olsun) yazdığı şiir…
Kardeşim! Sen parmaklıklar ardında da olsan özgürsün…
Kardeşim! Sen prangalara vurulsan da özgürsün…
Sen Allah’a bağlandığın zaman
Sana kölelerin tuzağı ne zarar verebilir ki!
Kardeşim! Karanlığın (küfrün) ordularını kökten sileceksin
Ve bununla yeryüzünde yeni bir fecir doğacak
Sen ruhunu bu fecrin doğuşuna teslim et
O zaman fecrin bizi uzaktan karşıladığını göreceksin!
***
Kardeşim! Muhakkak ki ellerinden kanlar akmıştır
Ve zillete makhum olmaktan yüz çevirmiştir
Muhakkak ki bir gün o şehadet aşıkları
Ebediyet kanı ile cennete yükselecektir
***
Kardeşim! Sana ne oluyor ki savaştan bıkmışsın
Ve omuzundan silahını atmışsın
Söyle bana! Kim fedakarlık edecek ve yaraları kim saracak
Ve yeniden sancağımızı kim dalgalandıracak
***
Kardeşim! Muhakkak ki ben bugün sarsılmaz dayanağa sahibim
Ve yerlerine dayanmış dağları, kayaları parça parça ederim
Yarın bu silahımla siyonistlere karşı savaşacağım
Ta ki (küfrü) yeryüzünden yok edinceye kadar
***
Ben Rabb ve din için intikam alacağım
Yılmadan rasul ve sünnet üzerine devam edeceğim
Ya dünyayı kuşatacak zafer
Ya da Allah’a sunulacak şehadet!
***
Kesinlikle kardeşim! Ben savaştan yılacak değilim
Silahımı kenara da atacak değilim!
Şayet kardeşim ben ölürsem şehidim
Sen de övülmüş bir zaferle devam edersin
***
Muhakkak ki ben emin bir şekilde
Yıldızlara Rabbi olan Allah’a giden yol üzerindeyim
İster beni affedin, ister cezalandırın
Muhakkak ki ben verilen ahde eminim
***
Kardeşim! Yürü, tereddüt etmeden arkana bakma
Senin yolun kanla boyanmıştır
Oraya buraya aldırış etme
Allah’dan başkasına boyun eğme
***
Kanadı kırık bir kuş değiliz ki
Bundan dolayı zelil görünüp öldürülelim
Adım adım çarpışmaya çağıran
Kanların sesini işitiyorum
***
Kardeşim! Benim üzerime ağlarsan
Benim kabrimi o içten damlalarla ıslatırsan
Ufalanmış kemiklerden kendine meşale olmuştur
Ve ışığıyla yaklaşan zafere doğru ilerle
